Bağıntı şeması, bir konu hakkındaki fikirlerin veya yazıların sayısının fazla olduğu durumlarda, bu karışıklılığı düzenlemek için kullanılan bir yöntemdir.
KJ metodu olarak da bilinen bu yöntem, 1960 yılında, Japon antropolojist Jiro Kawakita tarafından oluşturulmuştur. Bir konu üzerinde yapılan beyin fırtınalarını düzenlemek için oluşturulan bu yöntem, çıkan sonuçları belli gruplara ayırarak bir düzen sağlamayı amaçlar. Sadece beyin fırtınaları için değil, anket ve görüşme sonuçlarını düzenlemek için de kullanılır. Ortaya çıkan veriler hiyerarşik olarak gruplara ayrılır, birbirlerinden doğan fikirler anne-çocuk ilişkisi ile gösterilir.
Bağıntı şeması oluştururken aşağıdaki adımlar izlenebilir;
1. Ortam oluşturma: Beyin fırtınası yapılacak ve katılacak insanların fikirlerini rahatça aktarabilecekleri bir mekan ya da çevrimiçi ortam oluşturulur. Konuşulacak konu ile alakalı farklı sektörlerden bilgi sahibi insan sayısı ne kadar artarsa, oluşturulacak şema bununla orantılı bir şekilde çeşitlenebilir.
2. Her fikir değerli: Bağıntı şemasında sunulan ve yazılan her fikir değerlidir. Bu fikirler katılımcılar tarafından kısa ve öz bir şekilde şemaya eklenir.
3. Gruplama aşaması: Fikirler not edildikten sonra, birbirlerine benzeyen ya da kapsayan fikirler gruplanır.
4. Başlık oluşturma: Tüm fikirler incelendikten sonra, oluşan grupların üst başlıklar altında bir araya getirilip, getirilemeyeceği kararlaştırılır.
5. Şemayı tanımlama: Kurulan şemada, son bir beyin fırtınasıyla başlıklar veya gruplar üzerine seviyeler belirlenebilir. Bu seviyeler çalışabilirlik durumuna göre oluşturulur, ve şema düzenlenmiş bir şekilde tamamlanır.
Bağıntı şeması oluştururken, fikirlerin hepsi ortaya çıkmadan gruplamaya başlamak, yeni fikirlerin ortaya çıkmasına engel olabilir.
